حكاية أم مع ابنها (قصه واقعيه)
وفى حضنى وعلى ايدى كانت اكبر فرحه
بيك يا وليدى
ومن فرحتى بيك عليت زغاريدى
وكنت فرحتى فى الدنيا وحبيبى
وكنت راحتى رغم تعبى وتعذيبى
ومن حنيتى اديتك ومن عمرى وشبابى
ويوماتى اشوفك بتكبر واقول باسم الله .الله اكبر
نعمه واعطاها ليّه الله.. واسبح بحمده واشكر
على حبه لّيّه ورضاه ..وتمنيت بسرعه تكبر
وسهرت جنبك الليالى وكنت فى دنيتى منور
وكنت عزوتى ومالى وما فيش فى غيرك بفكر
وكل مراحل العلم علمتك وليلاتى معاك أسهر
ومن كدى وشقايا اديتك........اديتك كل ماقدر
ولما كنت بتخرج من بيتك ميجينيش نوم واسهر
ما قصرتش فيك وربيتك وانت يوماتى بتكبر
كنت فاكره ذى ما حبيتك انت بتحبنى أكتر
لكن ولاد السوء اتلموا عليك ومعاهم ليلاتى بتسهر
ولربى عشانك صليت ودعيت ترجع لصوابك وتتغير
لكن انت اللى اصريت من غير وعى ولا بتفكر
وبقيت بتغيب عن البيت وقالولى الناس عليك بتسكر
وفى يوم قلتلك ابعد عن الولاد دول قولتلى موش حاقدر
قولتك يابنى انت ابن اصول.... يابن يا ضنايا فكر
قلبى ليلاتى عليك مشغول انا ما بنمشى بتقلب على جمر
انا عليك بيتحرق قلبى انا عشانك شايفه المر
مديت ايدك علىّ وضربتنى ووقعت من طولى على الارض
وكمان يابنى شتمتنى ومالقتشى منى اى رد
ورحت المستشفى وما زرتنى وما كان منك اى ود
جات الشرطه تسألنى قلت انا ما ضربنى حد
وغصب عنى دعيت عليك وقلت يفرج عليك خلقه
ما اعرفشى اللى حيجرى ليك
وقالولى واحد من صحابه بسكينه طعنه
ولقيت كل الناس حواليك
وضنايا ابنى غرقان فى دمه
بكيت وحافضل ابكى عليك
وافضل ادعى قدام قبره
ان ربنا يرضى عليك
واقول يا رب انا قلبى مسامحه
يا ريتنى ما كنت عليك دعيت
قلبى بسرعه ربنا استجاب له
دى حكايتى باحكيهالكوا
للكل يشيل على راسه أمه
دا الجنه تحت اقدام الامهات
واللى يكرم أمه يكرمه ربه
ويعيش سعيد فى الحياة
بدعوه واحده من أمه
رد مع اقتباس
المشاركة الأصلية كتبت بواسطة واحة الشعر
